Gerek Hristiyanların Orta Çağ’da düştükleri durumu, gerek de İslam Dünyası’nın geri kalışını incelersek, bunların en büyük sorumlularının din adamları olduğunu görürüz. Hristiyanlık’ta bilimsel gelişimin önünü tıkayan ve geciktiren, mezheplerin savaşlarıyla ortalığı kan gölüne çeviren papazların hegamonyası kaybolur diye matbaaya, kendi dilinde ibadete karşı çıkan, aforoz, endülüjans, engizisyon gibi kurumlarıyla halka kan kusturan, kulların affedilme yetkisinin bile kendinde olduğunu iddia eden hep kilise olmuştur. Hristiyanlar dinlerini İncil’den okuyarak değil, kilisenin yorumlarıyla öğrenmiştir fakat matbaanın bulunması ve İncil’in diğer dillere tercümesiyle birlikte insanlar Kilise’ye ihtiyaçları kalmadan dinlerini öğrenebilmiş ve Orta Çağ’ın karanlığından böylece kurtulabilmişlerdir. Kendi milletimize bakacak olursak bizde de aynı durumun olduğunu görürüz. İnsanlarımız Kuran’ı ya okumayıp ya da Arapça orjinalinden anlamayarak okudukları için dini, din adamlarından ve atalarından gördüklerinden öğrenmişlerdir. Tanrı dinde ince ince düşünülmesini, araştırılmasını, emirlerinin uygulanmasını, kitabının rehber edinilmesini ister. Kişiler Tanrı’nın kitabının manasını bilmeden üzerinde nasıl inceden inceye düşünebilirler? Osmanlı döneminde de Kuran’ın Türkçe’ye çevrilmesine karşı çıkılmıştır. Amaç kişi ile Allah arasına din adamlarını sokmak ve din adamlarının izahlarının, padişahın emriyle verilen fetvaların din diye sorgulamasız yutturulmasıdır. Oysa dinin tek kaynağı olan Kuran’ın çevirisi elde olunca kişilerin Tanrı’nın dini ile uydurulan dini ayırt etmeleri mümkün olabilir. Cumhuriyet döneminde Kuran’ın tercüme edilmesine rağmen yine de halkımız dini Kuran’dan değil diyanetten, imamlardan ve şeyhlerden öğrenmeye devam etmektedir.
İbadetin en çok bilinen şekillerinden biri namazdır. Namazın en önemli bölümü ve özelliği ise namazda Allah’ın zikredilmesi yani hatırlanmasıdır. Nitekim 20-Taha Suresi 14. ayetten namazın kılınmasındaki amacın Allah’ın hatırlanması olduğunu anlarız. Kuran’da, namaz kılarken Kuran okuyun denmez fakat illa da Kuran okunmak isteniyorsa bunun ana dilde anlayarak ve düşünerek yapılması daha uygundur. Çünkü kişi ezberlediği şeyi tekrarladığında beyinde kodlu olan sözler otomatik olarak çıkar ve çoğu zaman kişi ne söylediğinin farkında değildir. Hele kişi bilmediği bir dildeki şeyleri ezberleyip, tekrarlıyorsa durum tam bir felaket olur. Her gün, hep aynı ayetler bilinmeyen bir dilde tekrarlanınca Allah’ı hatırlama yerine bilinçsizce tekrarlar yapılmış olur. Birçok kişinin namaz kılarken akıllarına başka şeyler geldiğini söylediklerine tanık olursunuz. Tabi ki ezber bir namazda akla namazla alakası olmayan çok şey gelebilir. Çünkü beyin ezberde olan bir şeyi söylerken düşünmek zorunda olmadığı için başka şeyler düşünebilir. Allah içkili kişilerin bile namaz kılmalarını istemiş fakat onlara bir şart koşmuştur: “Ne söylediğinizi bilinceye kadar namaza yaklaşmayın” (4-Nisa Suresi 43) Böylece Allah sarhoşların ne söylediklerinden habersiz oldukları için namaz kılmalarını istemediğini bildirmiştir. Peki ayık kafalıyken hem bilmediği bir dilde, hem de ezbere Arapça Kuran okuyup ne dediğini bilmeyenlerin durumunun bu sarhoşlardan farkı nedir? Bunların namazlarında yerine getirmedikleri unsur olan ne söylediklerini bilmemek, sarhoşların yerine getirmediği unsurla aynı değil midir? Kuran’da (2-Bakara Suresi 45) sabırla, namazla Allah’tan yardım dilemek geçer. Peki ana dilinde namaz kılmayan kişi kendi özel derdiyle ilgili özel duygularını nasıl dile getirip de Allah’tan yardım dileyecektir. Ana dilde ibadete karşı çıkanlar bu ayetin hükmünün yerine gelmesini engellemiş olmuyorlar mı?Kuran’da olmayan birçok teferruat harfiyen yerine getirilir. Ama Allah’ın hatırlanması bu Arapçaperestlik, ezbercilik, teferruatçılık yüzünden gölgelenir, engellenir.
Düzgün kılınmayan bir namaz birçok kişi tarafından iyi bir niyetle yapılmış olur. Fakat sonuç yine de papağanvari bir tekrarlama ve sarhoşvari bir namaz olmaktadır. Bu yüzden kişinin ana dilinde ne söylediğini bilerek ibadet etmesi papağanlıktan ve sarhoşvarilikten kurtulup Tanrı’nın dileğini yerine getirmesi için çok önemlidir. Ana dilde ibadet, kişinin söylediğinin farkında olması demektir. Buysa gerçek manada hatırlamanın oluşması için zaruridir. Ana dilde ibadet bir kolaylık olarak görülmemelidir. Ana dilde ibadet kişinin yaratıcısı ile bağı kurması için olmazsa olmaz kuralıdır. İslam dini sadece Arapların dini değildir. Arapçılık ve Arapçacılık pazarının en büyük oyunu, ibadetin Arapça olması gerektiği yolundaki aldatmacadır. Dinin Arapçalaştırılması söz konusu bile olamaz. Din evrenseldir. Evinin bir köşesinde Allah’la yalnız kalan kimsenin kullandığı dilin önemi yoktur. Allah ile kul arasına girilemez.
Siz de kitlelerin hepsinin ana dili gibi Arapça öğrenemeyeceği veya İslam’ın Arap ırkının dini olmadığının kanaatindeyseniz bu fikri kabullenmekte zorlanmayacaksınız demektir.
Yazar : Göktürk Pusat
Reply to emre kara Cancel reply