“En iyi bildiğim şey; hiçbir şey bilmediğimdir” diyordu ünlü filozof Sokrates. Okuyoruz, yazıyoruz ve gururlu yüksek bir sesle diyoruz ki; biliyoruz. Ve maalesef ünlü Sokrates’i haklı çıkartırcasına bilmenin yetmediğini ya da aslında ne kadar az şey bildiğimizi anladığımız zamanlarda bu gerçekle yüz yüze geliyor ve görkemli bir ağacın yapraklarını döktüğü sonbahara dönüyoruz. Hele bir de bildiğimizi sandığımız ancak uygulamada çoğu
(daha&helliip;)
Oruç, üç öğün yerine iki öğün yiyip bir öğünlük bedeli de yiyip içemeyenlere verebilmektir. Oruçta 3 öğünü 2’ye indirip her öğünde ikişer kat yani 4 öğün kadar tüketirsek, üstelik bir de sofra artıkları ile israf yayıp bir kısım yiyeceği çöpe atarsak! Böyle bir eylemi sevap kazandıran bir ibadet olarak savunabilir miyiz? Ne garip ki aç kalıp daha az yememiz gereken
(daha&helliip;)
