Şeytan’ın Allah’a İsyan Etmesi Garip mi?

 

İnsanların imtihan olmaları için onları kötüye yöneltecek bir güç olarak vardır iblis. Düşünün ki, şeytanın vesveseleri ve benlik olmasa insan hiç günah işlemez ve imtihanın anlamı kalmaz. İblisin bu isyanı insana olan kıskançlığındandır. Allah’a isyan etmemiş, sadece Allah’ın ondan üstün kıldığı insana öfke duyarak insanları kötülüklere sürükleyeceğini bildirmiştir:

 

Nisa suresi
119. ayet: Yemin olsun, onları saptıracağım, onları kuruntulara/hurafelere/anlamını bilmeden okumaya mutlaka iteceğim. Onlara mutlaka emir vereceğim de davarların kulaklarını yaracaklar; onlara muhakkak emredeceğim de Allah’ın yaratışını/yarattıklarını değiştirecekler.” Kim Allah’ı bırakıp da şeytanı yandaş edinirse açık bir hüsrana kesinlikle yuvarlanmış olacaktır.

 

Bir başka ayette de şeytanın Allah’ın gücünün farkında olduğunu, O’nun yaratıcı olduğunu kabul ettiğini görmekteyiz:

 

İbrahim suresi
22. ayet: İş bitirilince şeytan onlara şöyle dedi: “Allah size hak bir vaatle vaatte bulundu, ben ise vaat ettim ama vaadimden caydım. Benim sizin üzerinizde bir sultam yoktu. Sizi davet ettim, siz de bana uydunuz. Hepsi bu. Şimdi beni kınamayı bırakın da öz benliklerinizi kınayın. Ne ben sizi kurtarabilirim ne de siz beni kurtarabilirsiniz. Aslında ben sizin, daha önceden beni şirk aracı yapmanıza karşı çıkmıştım. Zalimler için acıklı bir azap öngörülmüştür.

 

Sonuçta kendisi de cezalandırılacağını bile bile bunu yapması mantıksızdır elbette. Ama varlıklar bazen karar verirken mantıklarıyla değil hırsları, iradeleri ile karar verir ve uygularlar. Örneğin Allah’ın varlığına kesin olarak inanan birinin bazen namaz kılmaması yâ da zekât vermemesi mantığıyla karar verip uyguladığı bir davranış değil iradesine yenik düşmesi olabilir. Tıpkı sigaranın sağlığa zararlı olduğunu çok iyi bilen doktorların sigara içmeye devam etmesi gibi.

 


About the Author
Author

Fazil

Comments (1)
Leave a reply

Reply to bulent Cancel reply

Name (required)

Website