Yüce Rabbimiz, insanları sadece Kendisi’ne kulluk etmeleri için yaratmıştır. Yasin Suresi ‘nin 61. ayetinde bunu açıkça bizlere bildirmiştir. “Bana kulluk edin, doğru yol budur.” Bu kadar açık bir hükmün karşısında bizlerin tek yapması gereken, samimi ve gönülden Allah’a yönelmek ve yalnızca Allah’ın rızasını düşünerek yaşamaktır. Ve Allah’ın rızasını düşünerek yaşamayı hayatımızın tek amacı haline getirmektir. Uykudan uyanıp güne başladığımız ilk
(daha&helliip;)
Kur’an öyle rehber ve yol gösterici bir kitap ki, onu anlayarak, bilerek ve düşünerek okuduğumuzda, gönül gözümüzü açacağını ve o Kur’an ın NURU ile gönlümüzü aydınlatacağını anlatır bizlere. Yazıma başlamadan önce, sizleri peygamberimizin yaşadığı dönemi düşünmeye davet ediyorum. Acaba peygamberimiz, Allah tan elçilik görevini almadan önce ne konumdaydı. Yani peygamberimiz yoldan sapmış, sanı ve rivayetlerle yaşanan Yahudi ya da Hıristiyanlık
(daha&helliip;)
Geçmişte yapmış olduğumuz bir algı kırıklılığını “Kırık cam teorisi” üzerinden değinmek ve sizinle paylamak istiyorum. Filozof / ilahiyatçı, farkı / ayrımı var mı? Akılla/ sezi, farkı varda ayrımı var mı? Dengeli olmak / mizanı korumak ne demektir. Akılla elde edilen ilimi, kalple elde edilen seziyi birbirinden ayırmak mümkün mü? Akılla/bilinçle, anlama, öğrenme ve bilme yetilerimiz, kalple tasdik edildiğinde bizi “aklıselim”
(daha&helliip;)
