“Ey iman edenler! Allah`a ve resulüne itaat edin. İşitip durduğunuz halde ondan yüzünüzü çevirmeyin. ” (Enfal suresi 20. ayet) Bu ayet, peygamberimiz Hz. Muhammed’in söz ve davranışlarının biraraya toplanması ile oluşturulmuş sünnetin de Kuran ile birlikte İslam dininin kaynağı olduğunu iddia edenlerin en önemli dayanaklarından biridir. Oysa ayet dikkatlice okunduğunda rahatça anlaşılmaktadır ki bizlerin Müslümanlar olarak itaat etmemiz gereken kişi
(daha&helliip;)
Şeytan her seferinde aklımıza vesveseler sokuyor. Aslında işlerken günahları, beynin o, yaptığı her şeyi meşrulaştırmaya olan inanılmaz pratikliği ve yatkınlığı, kötü bir şey yapmadığımıza kolay kolay ikna olmamızı sağlıyor. Birçoklarının aslında şeytana yüklemeye çalıştığı bu sorumluluğun asıl sebebi bizim savunma mekanizmamızdan, kendi irademizden başkası değil aslında. (İş bitirilince şeytan onlara şöyle dedi: “Allah size hak bir vaatle vaatte bulundu, ben
(daha&helliip;)
Gerçkten çok mu yalnızsın, ya da senin yalnızlığın neye göredir, ne kadar ifade edebilirsin, seni yalnızlığa iten düşünceler nelerdir, kimler yalnız bıraktı, niçin yalnız bırakıldın! ne zamandır yalnızsın… .? Sen yalnız olduğuna nasıl inandın ve kendini nasıl bu kadar köşelerde hissedebildin; Yalnızlığını kimlerle ya da nelerle paylaşıyorsun? Yalnızlık adı verilen bu durum anlamsız, gerçeklerden uzaklaştıran, gençliğin, insanlığın ve özellikle de
(daha&helliip;)
Yıllanmış hayatına şahit tuttuğun asparagas manşetler miydi seni avutan. Yoksa akreple yelkovanın apansız takibi miydi vuslatı sana unutturan. Sadece taşıdığın sancağın altında binlercesinden aldığın bağlılık yeminleriydi seni güvende kılan. Emrine amade yoldaşların vardı seni dünden, bugüne taşıyan… Ayların biriktirdiği toz zerreciklerinin her birine anlamlar yüklemek kadar boş geçmiş olan bir ömrün ünlemindesin. Şaşkınsın gizlediğin korkuların ve telaşlarınla beraber. Meğer hakmış
(daha&helliip;)
Gözler karanlığa alışalı çok olmuş bu iklimde. Buz tutmuş yürekler hasret bir damla rahmete. Alınlardaki mühürler silineli bir hayli zaman geçmiş üzerinden. Kıyamlar öksüz, rükular yetim, secdeler terkedilmiş bu diyarda. Elleri semaya, gönülleri Rahman’a açmak zor gelir olmuş. Hamdlar en derin kuytulara sinmiş beklemekte. Solgun çehreler, yeşermeyen ümitler…Kimsenin umurunda değil bir tutam ışık. Her adımda bir öfke, her adımda bin
(daha&helliip;)
Son zamanların güncel konularından biri olan türbanla ilgili olarak çoğumuz birşeyler söylemekte, tartışmalar yapılmakta, çoğu köşe yazarları bu konuya eğilmektedir. (10-15 sene evvel bu konuda hiç yorum yapılmaz ve başörtüsünün dinde olduğu kabul görürdü, Allah’a şükür Kuran’daki İslam’ın gücünün etkisiyle artık insanlar doğruları bulmak konusunda Kuran’ı rehber alıyorlar.) Gelin isterseniz Kuran`da kapanmayla ilgili ayetlere bir göz atalım; Yaratıcımız ilk
(daha&helliip;)
İslam dinini eleştirmek isteyenlerin en sık başvurdukları yöntem bu dinin evrenselliğini ve tüm zamanlara ait olduğu gerçeğini sorgulayarak onu indirildiği döneme hapsetmeye çalışmaktır. Bunu yapmanın en kolay yolu da İslami bir takım kuralların bugünün değerleriyle bağdaşmadığını iddia etmek olmuştur. Bugünün değerleri ile kastedilen modernite ile ortaya çıkmış, Batı toplumları tarafından benimsenmiş ve hatta tüm insanlığa da kabul ettirilmeye çalışılan fikirlerdir.
(daha&helliip;)
Biz insanlar malı çok seviyoruz, oysa ki Allah ayetlerinde malların sadece imtihan aracı olduğunu söylüyor. Bizde hep daha fazlasını istiyoruz. Yaşayabilecek malım olsunla başlıyor ama sürekli daha fazlası isteniyor. Ne yazık ki doymak bilmiyoruz. “İnsan, her ne zaman Rabbi onu sınayıp da ikramda bulunur, nimet verirse, “Rabbim bana ikram etti.” der. Ama her ne zaman da sınayıp rızkını daraltırsa, o
(daha&helliip;)
