Bize ait olmayan düşüncelerde, sorgulamadan kabullenmeden dolayı, neden sonuç ilişkisine vakıf değilizdir tam. O meşhur deyişteki gibi, bir atımlık barutumuz vardır, atınca da biter. Zaten çoğu kez, mevcut durumumuza da tam uyamamaktadır ama kabullenmişizdir, çünkü daha iyi bir cevabımız yoktur, çünkü bizzat kendi akıl mantık süzgecimizden geçerek gelmemiştir.
Ama bahaneler hazırdır; Kur`an anlaşılmaz, dinde derine gidesen akıl sağlığın bozulur, ben inanıyorum sorunum yok(? !acaba? ), hocalara sorarım, Allah affeder ya ben iyi bir insanım sonuçta.. Benim de edecek 2 çift lafım var hesap sorulursa.. vs vs..

Düşüncelerimiz bize ait olmadığında, onun ürünü olan eylemlerde eğreti durur, sırıtır.. sabit kalamaz.. Bu dindarlarda da böyle, ateistlerde de böyledir çoğu zaman..
Ateist itiraz eder ama itirazı da kendi içinde çelişkilerle doludur.
Oysa, Allah insanı bu konuda uyarır. Kıyamet günü bu mazeretler kabul olunmayacaktır. Her koyun kendi bacağından asılacaktır.
Böyle gelmiş böyle gider, ben ne yapabilirim ki? diyenler yanılacaklar. Çünkü böyle gelip gitmenin nedeni, kolaycılıktır. Sorumluluğu da olacaktır.

Ne düşündüğüne dikkat et, düşüncelerin eylemlerin olur
Eylemlerine dikkat et, alışkanlıklarına dönüverir
Alışkanlıklarına dikkat et, kişiliğini oluşturur
Kişiliğin ise kaderindir.