Bunca emek verdiğimiz dünya sonlu ve o kadar çok çaba sarfediyoruz ki çoğunlukla dünyanın nankör olduğu gerçeğiyle yüzyüze kalıyoruz. Bıraktığımız veya ürettiğimiz herşey Allah rızası için olanlar hariç biz öldükten sonra anlamsızlaşıyor. Bu insana o kadar zor geliyor ki dikkat ederseniz dünya nimetleri bakımından belirli bir doygunluğa ulaşmış herkes dünyaya kalıcı birşeyler bırakmak için çaba sarfediyor. Bunun kökeninde elbette benliğimizin içine kazınmış olan sonsuzluk ihtiyacı yatmakta.

Herkesin düşünüp kendi muhasebesini doğru düzgün yapması lazım. Bu kısa hayatta mutlu olmak için ne kadar gayretliyiz ve inancımız olan sonsuz hayat için neler yapıyoruz.