Yıllanmış hayatına şahit tuttuğun asparagas manşetler miydi seni avutan. Yoksa akreple yelkovanın apansız takibi miydi vuslatı sana unutturan. Sadece taşıdığın sancağın altında binlercesinden aldığın bağlılık yeminleriydi seni güvende kılan. Emrine amade yoldaşların vardı seni dünden, bugüne taşıyan…
Ayların biriktirdiği toz zerreciklerinin her birine anlamlar yüklemek kadar boş geçmiş olan bir ömrün ünlemindesin. Şaşkınsın gizlediğin korkuların ve telaşlarınla beraber. Meğer hakmış vaat edilen gün. Verdiğin son nefes sur ile dönmüş hesabını sormaya.
Burjuvanın gecikmeli zaferi var bir tek elinde. Alnında ise kibrinin utanç rengi. İnsanların içinde sürüyerek dolaştığın incili kaftanların, işlemeli altın tacın yok artık. Beyazların iki yakasını tut sıkıca. Alacaklıların ondan da etmesin seni. Yalnızsın birçokları gibi. Gururla dalgalandırdığın bayrağın, kavurucu bir ateş besliyor artık arza yansıyan gölgesinde. Ve altında bir sen kalmışsın binlercesinin içinde…A’raf’tan seyre dalanlar umurunda mı sanki, hesabının telaşındasın. Ardında sakladığın çakıl taşların da yok artık. Çok geç 12’den vurmak için nefsinin şeytanını. Ardında bıraktığın bakışlar, kürsüden hitap ettiğin taraftarlarını bekliyor. Dönüşü yok bu adımların. Gözyaşları, bahaneler! ise nafile.
Dünya hayatında Allah’ı sever gibi sevdiklerini sahte ilahlar, yapay gülüşler ile kamufle eden sen GÖNÜL ÇELEN!Gerçek hesabı gördüklerinde nasılda terk etti seni taht yapıcıların. Hafıza ve amellerini yok sayar gibi sindiler mahşerin kalabalığına. Çokluğuyla öğündüğün hizbin artık kulak vermiyor çırpınışlarına…
Hak ile batıl, maruf ile münker arasındaki ince hattan yankılanıyor Furkan’ın şehadeti. Hak söz haber veriyor kaçınılmaz akıbetini…’’ O zaman küfür öncüleri azabı görerek, kendilerine tabi olanlardan kurtulmaya çalışacaklardır. Aralarındaki bütün bağlar didik didik kopacaktır. Ve tabi olanlar. ’’Ah bizim için (dünya’ya) bir daha dönüş olsaydı da onların bizden kurtulup uzaklaştıkları gibi biz de onlardan kurtulsaydık. !’’diyeceklerdir. İşte böylece Allah onlara bütün yaptıklarını haslet ve pişmanlık halinde gösterecektir. Onlar ateşten çıkacak da değillerdir. ’’BAKARA 166-167