Son dönemde din konusunda tartışılan en önemli hususlardan bir tanesi de dinin kaynağı konusudur. Acaba dinimizi nereden öğrenmeliyiz? Dinin kaynağı nedir? Allah’ın kitabı Kuran dışında acaba dine kaynaklık edebilecek başka kaynaklar mevcut mudur? Aslında bu konu doğurduğu sonuçlar açısından belki din adına yapılan tartışmalar içinde belki de en önemlisidir. Bu konuda Allah Kuran’da bize pek çok ayetle yol gösteriyor, pek çok ayetle bizleri uyarıyor.

KAF suresinin 45. ayetinde Allah peygamberimize seslenip inananlara sadece Kuran ile öğüt vermesini söylüyor. Allah elbette istese eğer gerçekten gerekli olsaydı başka kaynakları da zikredebilirdi.

45. Biz onların neler söylediklerini çok iyi biliyoruz. Sen onların üstüne bir zorba değilsin. O halde, benim tehdidimden korkanlara sadece Kur`an`la öğüt ver.
KAF Suresi

Kuran’da ahiret gününde geçen diyalogda ise peygamberimiz halkının Kuran’ı devre dışı bırakmasından şikayet etmektedir.

30. Resul de şöyle der: “Ey Rabbim, benim toplumum, bu Kur`an`ı terk edilmiş/dışlanmış halde tuttular. ”
Furkan Suresi

Necm suresinin 3. ve 4. ayetleri ise Peygamber dahi olsa kendi düşüncesine, isteğine göre konuşmayacağını ve hüküm veremeyeceğini ifade etmiştir. Peygamberlerin de ancak Allah’ın vahyine tabi oldukları belirtilmiştir.

1. Yemin olsun inip çıktığı zaman yıldıza/fışkırıp çıktığı zaman çimene/süzülüp aktığı zaman Ülker Yıldızı`na/aşağı indiği zaman o parçalar halinde ağır ağır gelene,
2. Ki arkadaşınız ne saptı ne de azdı.
3. O; kuruntudan, keyfinden konuşmuyor.
4. İndirilmiş bir vahiyden başkası değildir o.
Necm Suresi

Yukarıdaki ayetlerde ve Kuran’da daha bir çok ayette de ifade edildiği gibi Allah dinine yegane kaynak olarak Kuran’ı göstermiştir. Bunun dışında kaynakları Kuran’ın hiçbir yerinde zikretmediği, değişik kereler Kuran dışında kaynakların rehber edinilmesi eleştirilmiş, peygamberin sadece Kuran’ı insanlara ulaştırdığı ve yalnızca Kuran’la hüküm verdiği vurgulanmıştır.