Bir selamın bin selama dönüştüğü gün, Arzdan yükselen nidalar arşı inletir. Kimi biçare gönüller, derdini dillendirir. Salâ ile ezan arasında günahlar silkelenir… Gel! Sende gel! Semaya açılan eller senide bekler. Haykıran sükûtların sağır kulakları deler. Dayanılmaz yaraların kangrene dönüşmeden gel! Buz tutmuş ayaz yüreğin; ebedi uykuya dalmadan gel! Gönül minarelerin mahyasız kalmasın. İnci mercan ile süslediğin mahyaların parıldasın… Her Cuma
(daha&helliip;)
Hazan mevsimi, hüzün mevsimi, sararıp solma mevsimi. Bak bu yılda boynunu büktü ağaçlar, Geçen senede güz mevsiminde boyunları bükülmüştü. Seneye de devam edeceksiniz bilirim. Bilirim ki yine kanadı kırık kuşlar gibi dallarınız düşecek yere. Sararıp solacaksınız, yapraklarınız kuruyacak çorak çöllerde yıllanmışlar misali. Bilirim ki muazzam güzelliğinizden eser kalmayacak. Gözümüzü şenlendiren baharın gidince kalbimiz dağlanacak. Ama şunu da bilirim ki arınmalısın.
(daha&helliip;)
