Çocuk, annesini babasini sever. Yas ilerledikçe sevgi artar. Bunlarin ölümüyle aci duyar. Ne kadar seviyorduysa o kadar aci duyar. Gençligini sever, yaslandikça yine aci duyar. Malini mülkünü, söhretini servetini sever. Sevecegi pek çok sey vardir.

Hiçbir sey kararinda kalmiyor. Maddi manevi her sey bir baska alemden dünyaya geliyor. Dünyadan bir baska aleme gidiyor. Gidenler bize veda etmeden gidiyor. Her giden, sevgi baglarini koparirken canimizi yakiyor, üzülüyoruz. Bu sebepten herkes sevdigi seyleri hayal etsin. Ne kadar çok sey seviyorsak gelecekte o kadar üzüntümüz olacaktir.

Allah, sevmek duygusunu içimize yerlestirmis ki Allah’i sevelim, Allah’i sevenleri sevelim, Allah’in sevdiklerini sevelim.

Eskiler “ya Baki ente’l-Baki” diye zikrederlermis. Yani Baki olan sadece Allah’tir. Gerisi hep fani. Beka isteyen ruh Baki olan Allah’in emrine girmelidir. O zaman o da saadet-i ebediyede beka bulur.

Kanuni Sultan Süleyman, sair Baki’ye sürgün fermanini söyle yazmis:

Baki bed, nefy-i ebed, Bursa’ya red

Baki de su cevabi vermis:

Öldünse ey Baki

Degildir cihan mülkü Süleyman’a baki

Buna çarkifelek derler

Ne sen baki ne ben baki

Bir adamcagiz da mezar tasina söyle bir yazi yazdirmis:

Bir zamanlar ben de Süleyman idim

Atese ve rüzgara hükümran idim

Sanmayin ki Sultan Süleyman idim

Tersanede körükçü Süleyman idim

* * *

Ak saçlarimiz ahiret için alinmis bilettir. Onu basimizin üstünde tasiyoruz. Saçinin rengi degisip de huyunun rengini degistiremeyen insanlar, ahiret yolculuguna hazirliksiz çikar. Her yolcunun çantasi vardir. Dünya sehrinden ahiret sehrine gidenlerin de çantasinda sevap olursa onlar bahtiyardir.

Bu dünyayi yaratan Allah, ahireti de yaratmistir. Bizi bu dünyaya getiren Allah, yaslandikça bizi ahirete götürmektedir. Allah’in yarattiklarinda kötülük yoktur. Ölüm de, ahiret de kötü olamaz. Allah’in rahmeti her yeri kusatmistir. Insan cenazesi bir çekirdek gibi topraga girer. Çekirdek filizlenir, dünyaya döner. Ruh mezar kapisindan geçer, ahiret sarayina çikar, yasamaya devam eder. Baki olan Allah ruhlara beka vermistir.

Diyorlar ki, cehennemlik olanlarin cehennemde yanip bitmesi lazim. Ebediyen nasil yasayabilirler?

Ates deyince aklimiza çesitleri geliyor. Hastanin atesi yükselebilir. Birisi, evlat atesiyle yaniyorum, derken; digeri iftira atesiyle yanar. Fakirligin atesi ve benzeri atesler her insanin yasadigi seylerdir. Anladigimiza göre, cehennemde öyle bir ates var ki yakip bitirmiyor, izdirap veriyor. Tövbe kapisi açiktir. Insanlar Islamiyet’le her türlü kötülügü terk edip her türlü iyilige ulasabilirler. Islamiyet dünyamizi cennet ettigi gibi ahiretimizi de cennet eder.