Allah`ın dinini etrafımızdaki insanlara anlatmaya çalışıyoruz.Kuran`dan öğrendiğimiz bilgileri arkadaşlarımıza ve dostlarımıza aktarıyoruz.Bazıları bizi ciddiye alıyor ve dinliyor , bazılarıysa sanki masal anlatıyormuşuz gibi davranıyor.Doğal olarak insan ,sevdiklerinin inanmasını ve ona göre davranmasını bekliyor ama nafile ,inanmayan yine inanmıyor.Peygamberimizde dini anlattığı herkesin inanmasını istemiş,ancak gelen ayettende anladığımız gibi, Allah ;peygamber istese bile, herkesin dine ve Allah`a inanmıyacağını , bunun için üzülmemesi gerektiğini söylüyor.Bizlerde dini anlattığımız kimselerin inanmasını çok istiyoruz ama olmayınca olmuyor.Bu arada kendimden ve etrafımdan da gördüğüm kadarıyla herkese anlattığımız dinimizi ailemize anlatmakta gevşek davranıyoruz.Bunun birkaç nedeni olabilir ki bence de en önemli nedeni bizlerin ailelerin büyükleri tarafından ciddiye alınmama korkusu.
Ne olursa olsun, Kuran`dan öğrendiklerimizi ailelerimizlede paylaşmalıyız.Onlara Kuran ayetlerinden ve dinden bahsetmeliyiz.Sonra çok geç olabilir ve bizler üzülebiliriz.Ayrıca bildiğimiz bir şeyi ailemize anlatmak gibi bir sorumluluğumuzda var.Ahirette bunun hesabını veremeyiz.Onlar bizi dinlemiyor gözükseler bile kendi kendilerini sorgulayabilirler.Benim ailemden birçok kişi ahirete göçtü ve ben onlara dini tam olarak anlatamadım.Benim çektiğim vicdan azabını sizlerde çekmeyesiniz diye bunları yazdım.Ailenize dininizi anlatın,onlar karşı çıksalar bile…