İnsan sosyal bir varlıktır, bu nedenle sürekli sosyal bir yapıya muhtaçtır ve yanlız yaşayamaz. Aristo’ya göre ”yanlızlık vahşi hayvanlara yada tanrıya mahsustur.” Bu nedenle insan sürekli başka türlerle sosyal bir birliktelik içerisindedir. Bu husus hem yaratılışın gereği hem de birlikte yaşamanın getirdiği bir zorluktur. ”ki ey (insanlık); sizin çabanız, (nedenleri ve sonuçları açısından) elbet farklı farklıdır.” (leyl ,92/4) anlamındaki ayet
(daha&helliip;)
Yaşadığı ömür boyunca sıkıntı hastalığına düşmeyen yoktur. Bu durum illaki her insanı ömründe bir kere de olsa yoklamıştır. Ama herkeste aynı etkiyi bırakmadığı aşikar. Kimini delip geçerken kimini de teğet geçmiştir. Bu dengeyi gözetmek tam anlamıyla kişinin iradesinde olan bir durumdur. Nitekim dünya hayatı bahşedilen insanların ortak paydası, imtihanlara tabi tutulmak iken herkeste aynı tepkiye sebep olmuyor olması da ayrı
(daha&helliip;)
