Bunlardan biri, belki de en çetin gözükeni; madem Allah varsa Allah’ı kim yaratmıştır?, sorusudur.

Ateist olan birisi, tüm cehaletini ört bas etmek için, karşısındakini mat edeceğinden emin bir şekilde bu suali tartışmanın en sonuna saklar genellikle.

Sözgelimi, Stephan Hawking son olay yaratan kitabında Tanrı’nın varlığını dışlamayarak; eğer Tanrı varsa O’nu kim yaratmıştır tarzında kendine has bir yaklaşımda bulunmuştur.

İnanan birisi bu derin soru karşısında kendi inancına kuvvetle ve samimiyetle, ihlasla sarılabilir; ve bu sualin cevabının gayba imanla ilgili bir mesele olduğunu ve biz insanların her sorunun yanıtından sorumlu olmadığımızı izah etmeye çalışabilir.

Ya da, bu dünya yaşamının sadece imtihan hayatı olduğunu ve bu sualin Allah’ın izniyle insanlara bir deneme vesilesi olabileceğini de ateistlere anlatmaya çabalayabiliriz.

Veyahut; “yaratma” mefhumunun ve kelimesinin yine Allah tarafından “yaratıldığını” belirterek, Allah’ın tüm bu kavramların ötesinde; eşsiz ve her şeyden münezzeh olduğunu, ateistlere aktarmayı deneyebiliriz.

Allah kendi yarattığı bir süreçle asla kıyaslanamaz.

Elbette yukarıda saydığım izahlar yapılmalıdır. İnananların, belki kendi perspektifinden üretilebileceği çok daha güzel felsefi ve dini örnekler de vardır.

Ancak, şahsen, ben, inananın gerektiğinde son derece güçlü olmasını önemli buluyorum. Bu nedenle, bana göre, bu soruya verilebilecek en yalın ve en çarpıcı, güçlü cevap, yine bir felsefi soru olacaktır:

Yumurta mı tavuktan çıktı yoksa tavuk mu yumurtadan?

Bu basit gibi görünen şık sorunun, sizi mat etmeye çalışan samimiyetsiz bir inançsızın zihninde, en azından, derin ve kalıcı kuşkulara sebep olacağına ben eminim.

Ateistin tek gerçeği şüphedir. Onun için onu en iyisi kendi silahıyla vurmaktır..