Resulullah’la Benim Aramdaki Farklar…

Posted on Mar 30, 2012 in Diğer Konular by yasemin 0 Comments

Yönetmen Onur Ünlü’nün annesinin ölümünün ardından “Ah Muhsin Ünlü” mahlasıyla kaleme aldığı bir şiiri paylaşmak isterim. Şiir Peygamberimizle ilgili uydurulan ve din diye dayatılan tüm yalan dolanlara inat, şairin kafasındaki merhametli, sevecen peygamber tasavvurunu ortaya koyuyor.

Çok samimi ve gerçekçi bir şiir olmasının yanısıra şairin kendini eleştirdiği satırları barındırmasıyla da dünyevi hayatla ilgili kurduğumuz bağlantıların sakıncasına da dikkat çekiyor. Canımız Allah yolunda feda derken bunu ne kadar gerçek diyoruz, veya kaçımız gerçek diyoruz? Allah’a ve ahirete inandığımız halde bir sevdiğimizin ölümü bizi bu kadar yıkıyorsa biz bu dünyaya düşündüğümüzden daha mı çok bağlıyız? Örneğin şair annesinin canı feda dediği halde hala annesinin hayatı için  pazarlık yapmaktan da vazgeçmiyor, “bir şeyler yapamaz mıyız” diyor. Demek ki bizlerin de Allah yoluna, dinimiz adına canımız, malımız, mülkümüz feda dediği durumlarda bunu ne kadar içten söylediğimize dikkat etmemiz önemli. “Her şey Allah’tan, bütün mülk O’na ait” diyip dilenciye sadaka verir gibi infak etmememiz, günde kıldığımız maksimum yarım saatlik namazla iyi müslüman olduğumuz konusunda kendimizi aldatmamamız, kendi nefsimizi sürekli eleştirmemiz gerek.

 

Resulullah’la benim aramdaki farklar

Resulullah süper bir insandı, ben o kadar değilim.
Resulullah yolda Ebu Bekir’i görse ‘es selamu aleyküm ya sıddık’ derdi,
ben yolda Ebu Bekir’i görsem tanımam.
Resulullah asla yalan söylemezdi; ben annem ölürken hiç ağlamadım.
ben annem ölürken çok ağladım çünkü annem
gırtlağından hırıltılar çıkarırken nasıl terliyordu, görmeliydiniz.

Resulullah Azrail’i yolda görse tanırdı;
ben Azrail’i annemin yanında görseydim ona bir çift lafım olurdu,
derdim ki şimdi yani af edersin ama o sıktığın annemin gırtlağı.

Resulullah olsa ona bunları söylesem o bana gülümserdi;
o bana gülümserdi ben ona derdim ki, anam babam yoluna feda olsun ey Allah’ın resulü;
fakat şu koca melek, annemin gırtlağını sıkıyor, bir şeyler yapamaz mıyız?

Resulullah orada olsaydı annemin elini tutardı derdi ki ‘kızım ha gayret!’;
ben orada olsaydım annemin elini tutardım ve derdim ki ‘anneciğim ölmesen…’

ben oradaydım annemin elini tuttum ve dedim ki ‘anneciğim seni ben…’;
annem döndü bana bir baktı o bakışı görmeliydiniz.

Resulullah o bakışı görseydi merhametten ağlardı;
ben o bakışı gördüm haşyetten bayılacaktım ama annem elimden tuttu.

ne tuhaf, anneler ölürken bile çocuklarının

anneler ölürken bile çocuklarının ellerini bırakmıyor ne tuhaf…

Resulullah çok şanslı bir insan annesi öldüğünde o küçücüktü;
benim annem öldüğünde ben küçücük değildim,
zaten şanslı birisi de değilimdir, filmlerim iş yapmaz.

annem daha yeni öldü fazla uzaklaşmış olamaz!

olamaz dedim annem son nefesini alıp da vermeyince
verse de ben alsam onu, içim ferahlasa, siz de görseniz
Resulullah tutsa annemin elinden birlikte geçseler çölü
nasıl olsa Resulullah da ölü annem de ölü..