Bunların tümü, dinci siyasetin kelime oyunlarıdır…. .
Allah, ilkelerin egemenliğiyle yönetir. Despotların egemenliğiyle değil..
‘Demokrasi niye olsun? Allah ve peygamber yetmiyor mu? Diyenler var. Sanki demokrasiyi reddedince
Allah bizi yönetmek üzere hemen bir peygamber gönderecek…
Görünürde ‘peygamberlik bitmiştir’ diyorlar ama fiilen peygamberlik yetkilerini kullananlar var, kullanmak isteyenler var..
Teokrasinin arka planında (laikliğe karşı çıkanların bilinç altında) peygamberlik yetkilerini kullanma imkanı elde etme isteği vardır.
Kur’an peygamberliği bitirdiği için bu tür iradelere, yani teokrasiye giden yolları kapatmıştır.
Şii dünyada, peygamberlik yetkilerini masum imam inancı ve velayet-i fakih uygulamasıyla kullanıyorlar.

Sünni çevrelerde ne oluyor? Orada bu işi bir şekliyle tasavvuf ve tarikatler üslenmişler. Ruhsal bireysel hayatta, peygamber naibi mürşit adı altında peygamberlerin yetkilerini kullanıyorlar. (Hatta bu sapık zihniyet gavs, kutup ismini verdikleri büyük putlarına Allah’ın yetkilerini bile kullandırırlar. )
Bu yetkilerin kamusal alana taşınması ve tanrıdan vekalet almış yönetimler devrinin açılması, siyasal İslam denen saltanat ve menfaat dinciliği ile sahnelenmektedir.

Siyasal İslam, Fransız düşünürü Garaudy’in ifadesiyle, İslam’a musallat olmuş bir hastalıktır. Bu hastalık, Müslümanların bu yüzyılda en büyük ıstırap kaynaklarından biridir. İslam’ı ve Müslümanları Dünyanın önünde perişan etmiştir. Tek gerekçe, birilerinin yönetimi ele geçirmesini sağlamaktır.
Bunu siyaset yoluyla başaramayanlar Allah’ı, dini kutsalı kullanıyorlar.
Kur’an’ın ‘Aldatan sizi Allahi ile aldatmasın!’ uyarısı boşuna değildir..
Siyasal İslam ve saltanat dinciliği Allah ile aldatmanın en kahırlı sergilenişidir. Müslümanların can damarını koparan bir beladır. Ve tek çaresi laikliktir. Ciddiyetle ve dirayetle uygulanan laiklik….

Erozyona uğratılmış (sulandırılmış, sahip çıkılmayan) bir laiklik değil…
(Yaşar Nuri Öztür – Kur’an verilerine göre laiklik- S: 60)