Aslında bu yazıya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Bu aralar doluyum biraz. Hangimiz değiliz ki. Hangimiz dolu değiliz, hangimiz sıkılmıyoruz. Ya da tersten sorayım kaçımız gerçekten mutluyuz. Mutluluk dediğimiz şeyler konuşabilse kaç tanesi ben mutluluk verebiliyorum diye gerçekten iddia edebilirdi. 29:64- Şu iğreti dünya hayatı, bir eğlence ve oyundan başka şey değil. Âhiret yurduna gelince, asıl hayat işte odur. Ah, bilebilselerdi! 21:16-
(daha&helliip;)
Yaşamıyoruz aslında dostum bunca hengame içinde yaşamıyoruz bu hayatı, sınavdayız. Ebedi tatil yok paradoksa sıkışmış ruhlarımıza bu yer kabuğunda. Hep içimizde kronik bir can sıkıntısı. Arada iyileşecek, iyi hissedeceksin ancak ertesi gün tekrar kapanacak gökyüzün; ama üzülme burası dünya denen yerdir, işler hep böyledir. Üzülme, bu ikilem, bu can sıkıntısı bitecek bir gün ve bil ki sadece bir kerelik böyle
(daha&helliip;)
