Paradoks’taki Huzur

Paradoks’taki Huzur

Yaşamıyoruz aslında dostum bunca hengame içinde yaşamıyoruz bu hayatı, sınavdayız. Ebedi tatil yok paradoksa sıkışmış ruhlarımıza bu yer kabuğunda. Hep içimizde kronik bir can sıkıntısı.

Arada iyileşecek, iyi hissedeceksin ancak ertesi gün tekrar kapanacak gökyüzün; ama üzülme burası dünya denen yerdir, işler hep böyledir. Üzülme, bu ikilem, bu can sıkıntısı bitecek bir gün ve bil ki sadece bir kerelik böyle oldu bir daha olmayacak. Bu dünyada huzuru aramak yerine ne yap ne et kalbinin kirlerini yıka, kaç kurtul insanların adetlerinden ve öfkesinden. Bu paradoks bitecek yakında ve saf mutluluğu keşfedeceksin, katıksız huzuru, burnun hiç koklamadığı kadar güzel kokular alacak. Dilin en saf balı tadacak hakediyorsan. Göğsündeki o yarım kalp sıkışıklığı yok olup gidecek kimselerin gitmediği bir denizin sahilinde. Bu dünya yalandır dostum, oyundur, düzendir, üzendir, aldatmacadır. Huzur yok burada.

Yine de üzülme bak dinle beni. Sorumlulukların ve acının olmadığı bir dünyaya giriş için tatlı bir uykuya girmek üzeresin yakında. Buna cahiller ölüm der, korkar, ağlar. Bilge kişi ise ağzı kulaklarında kollarını açıp bekler o meleği bir çocuk gibi.


About the Author
Author

alicandir Bursalı Yazar Ali Çandır 1988 doğumlu Uludağ Üniversitesi ve Anadolu Üniversitesi mezunu

Leave a reply

Name (required)

Website