Onu gördüğün an yüreğin deli gibi çarpar ya da yemeden içmeden kesilirsin. Yollara düşersin, belki gecelerce ağlarsın..

Peki hissettiğin bu duyguları nelere, nasıl harcarsın? Hissettiğin duygular seni harama sürükler mi? Hiç hayırlı olup olmadığını düşünür müsün? Yoksa bir yaprak misali bırakı mı verirsin kendini? Daha da önemlisi onun için akıttığın gözyaşlarını hiç Rabbini düşünürken de akıtabilir misin? Peygamberini anlatırken biri onun yaşadıklarını düşünüp üzülebilir misin?

Sana gelseler Rabbin mi? Yoksa o mu? deseler.. Kimi seçersin? Kime gidersin? Aşkın anlamı sarmaşık demekmiş biliyor musunuz arkadaşlar? Yani şu demektir. Seni yavaş yavaş sarmalar, gözün kördür fark edemezsin. Eğer gözün açılmazsa davranışlarını kontrol edemez, harama bulanırsan o sarmaşık hızla seni sarar ve boğmaya başlar içinde!O yüzdendir ki binlerce insan mecazi diye adlandırılan bu aşklarda kendini acı ile kıvranırken yakalar!Hatta isyana kadar bile gider..

Yapmayalım bunları!Özellikle biz ümmetin gençleri!Yazıktır, günahtır iki günlük hayatımıza!Ne diye haramlarla dolduruyoruz gençliğimizi? Ahireti kazanacak davranışlar varken!Sevmeyelim mi? Elbet sevelim belki.. İçinize o duyguları veren de Allah`tır. Ama kontrol edilebilmelidir, sevgi nefisle birleşirse bulanır. Sevdiklerimizi Allah için sevmeli, sınırlar içinde olmalıyız..