Yaşamın İçinden Dini Yazılar...
Yaşamın İçinden Dini Yazılar...
“Pabuç’un Düşünce Dünyası’ndan-2”
İyi bakmak lazım ki iyi görelim değil mi? Peki ama doğru olmayan o kadar çok şey var ki iyi görmek için zorlasa da insan kendini başaramıyor iyi görebilmeyi çoğu zaman.
Kutlu Doğum Haftasındayız bir çok program düzenleniyor, Peygamberimiz anılıyor, O’nun hakkında bilgiler veriliyor, O’na olan sevgiler dile getiriliyor. Ben de bu gün onlardan birine davetliyim gideceğim inş. Canım davet etti gitmemek olmaz… Ve sordum: ”Bu hafta Peygamberimizin doğum gününü içinde barındıran bir hafta mı?” diye. Ki bunun cevabını biliyordum yine de sordum işte… Ve cevap güzeldi: ”Evet değil ama Peygamberin anılması kötü bir şey değil” Doğru haklıydı, Peygamberin anılmasında kötü olan hiç bir şey olamaz. Dünyaya anlatılması adına da güzel bir fırsat! Bu kısımda sorun yok ama ben yine dayanamayacam bir de olumsuz tarafından bakacağım yaptıklarımıza /yapmadıklarımıza..
Peygamberimizi çok seviyoruz ondan şüphem yok ama O’nu ne kadar anlıyoruz ve ne kadar örnek alıyoruz işte asıl düşünmemiz gereken bu. Sevdiğimizi düşündüğümüz Peygamberimizi ne kadar anlıyoruz hiç düşündük mü? Ya da şöyle sorayım; O’nu çok seviyorsak ve örnek de alıyorsak (!) dünyanın şu anki hali nedir? O’nu örnek alan ümmetsek neden dünyada Müslümanlar hep zulüm altında ve neden ümmetin çok az bir kısmı dışında hiç biri birlik olamıyor. Hem sevdiğimizden bahsedip hem de menfaatlerimiz yüzünden O’nun asıl örnek alınması gereken özelliklerini örnek almayıp sonra da seviyoruz demek ne kadar inandırıcı soruyorum önce kendime sonra herkese!
Peygamberimiz ”Din ahlaktır!” demiş neden onu uygulamıyoruz. Peygamberimiz ”Size Kur’anı Kerim’i bırakıyorum ona uydukça yolunuzu şaşırmazsınız” dediği halde Kur’anı okuma zahmetinde bulunmayışımızı nasıl izah edebiliriz. Hala okumuyor, ahlakımızda da yaralar bereler varsa nasıl sevmekten bahsediyoruz! Dünyadaki zulüm altındaki kardeşlerimizi kurtaramıyorsak onlara destek olamıyorsak sevgiden nasıl bahsediyoruz! Evet seviyoruz da çok büyük eksikliklerle seviyoruz sanki!.. Adaletsizlik, faiz, haksızlık, tolerans/torpil/iltimas, sahtekarlık, işimize geldiği gibi dini yaşamak, yükselmek için ezmek, işi ehline değil de yandaşına vermek, bizden olmayanları dost edinmek, komşusu açken bunu aklına bile getirmemek, kul hakkını masal sanmak gibi her türlü hatayı bilerek yapmaya devam ediyorsak ve bir süre sonra bunları da bir kılıfa sokuyorsak hangi sevgiden bahsediyoruz !
Çok da karamsar olmak istemiyorum belki toplu olarak aynı ses olamıyoruz ama yine de büyük bir aşkla Peygamberini ve Dinini seven ve ömrünü bu uğurda geçiren insanlar var. Rabbim onlardan olmayı nasip etsin, kuru kuru seviyorum deyip örnek almayanlardan olmak riyanın büyüklerinden çünkü! Peygamberi örnek almak Kur’an gibi yaşamak diye biliyorum; yanılıyor muyum ? Canlar canı ömrünü Kur’anı yaşayarak geçirmiş; O Kur’anın canlı örneği olmuştur tüm insanlığa… Bizden de başka hiç bir şey istememiştir; Allah yolunda ömürden başka… Menfaatlerimiz yolunda değil !….
Ben cahil biriyim; ara ara kendi kendime düşündüklerimi paylaşıyorum işte! Tabi ki ben de çok ama çok seviyorum Canlar Canı’nı ama tüm eksikliklerimi hatalarımı düşününce çok üzülüyorum/utanıyorum O’nu gerçekten örnek alamayışım yüzünden…
Her olumsuzluklar kadar olumlu şeyler de vardır şüphesiz; dünya bir denge üzerine yaratılmış çünkü..
İnsan işte eksikleriyle insan…
Pabuc
