Yaşamın İçinden Dini Yazılar...
Yaşamın İçinden Dini Yazılar...
72:18 Mescidler sadece Allah’a aittir: öyleyse ALLAH ile birlikte hiç kimseyi çağırmayın.
72:19- ALLAH’ın kulu kalkıp sadece O’nu çağırdığında ona karşı nerdeyse hepsi bir bütün oldular.
72:20- De ki, “Ben sadece Rabbime çağırırım ve O’na hiç kimseyi ortak koşmam.”
72:21- De ki, “Ben size ne bir zarar ne de bir yarar verme gücüne sahip değilim.”
72:22- De ki, “Hiç kimse beni ALLAH’a karşı savunamaz, O’ndan başka sığınak da bulamam.”
72:23- “Ancak ALLAH’tan bir duyuruyu ve mesajını iletirim.” Artık kim ALLAH’a ve gönderdiğine karşı gelirse içinde ebedi kalacağı cehennem ateşini hak eder.
Yukarıdaki ayetlerde bahsedilen şirk unsuru günümüzdeki mescidlerde bariz görünmüyor mu? Allah’ın isminin yanına Muhammed’in ismini yazmak hem Allah ile birlikte başkasını çağırmak olur, hem de elçiler arasında ayrım yapmak olur, bknz: 2:285 4:152 . Hatta bazı zaman görüyoruz ki yalnız Muhammed’in ismi değil, dört halifelerin isimleri de yazılıyor, bununla kalmıyor namazlarda ettehiyatu duası okunarak peygamber sanki hâlâ uyanık dimdik ayakta, kanlı canlı hayatta imiş ve bizi duyuyormuş gibi “esselamu aleyke ya eyyuhen nebiyyu” diyerek, yani “SANA selam olsun ey Nebi” diyerek namazda da yalnız Allah’ı anmak gerekirken (20:14) peygamber de anılıyor ikinci tekil şahıs olarak (SANA Diyerek) ve işin garip tarafı kıyamda Fatiha suresini okurken de Allah’a ikinci tekil şahıs olarak sesleniliyor “iyyake na’budu ve iyyake nestein” (yalnız SANA kulluk eder ve yalnız SENDEN yardım dileriz) diyerek. Bir karar vermek lazım, namazda kimin huzurundayız? Peygamberin mi? Allah’ın mı? Biz bu şirke ortak olmak zorunda değiliz, dur diyelim!
mkkaygsz
