Kur’an’ı doğru anlayabilmek çabasında olan kardeşlerimiz, Kur’an’ın tercümesinden/mealinden faydalanırken, bazen tedirgin oluyorlar. Çünkü tercümeler öyle yapılıyor ki, farlı anlamlara da çekilebiliyor. Tavsiyem farklı tercümelere de bakmanız ve ayetleri anlamaya çalışırken, mutlaka Kur’an’ın diğer ayetlerinden de istifade etmeliyiz. Lütfen unutmayalım, Allah bir ayetinde verdiği hükmün tam tersini, bir başka ayetinde vermez. Kur’an da aynı konuların birçok kez tekrar edilmesinin nedeni de,
(daha&helliip;)
Bizler Kur’an’ı Allah ne emrediyor diye okumak yerine, atalarımızdan intikal eden rivayet ve sanı inançlarımızı, nasıl Kur’an’a aklatırız, onun için bakıyoruz ve okuyoruz. Bu konu ile ilgi bir ayeti sizlere hatırlatmak ve bu ayette geçen bir kelimeye, nasıl Kur’an’ın onlarca ayetine ters düşen anlam verip, Kur’an da çelişki yaratmak pahasına, batıl ve yanlış inancımıza kanıt yaratmaya çalıştığımızı göstermek istiyorum. Önce
(daha&helliip;)
Kuran’da herkesin kendi amelinden sorumlu olduğu belirtilmektedir. Bu konu çok önemli olduğu için farklı surelerde birçok kez tekrarlanmıştır. İlgili ayetler şöyledir: “Herkesin kazandığı iyilik kendi yararına, kazandığı kötülükse kendi zararınadır.” (Bakara Suresi, 286. Ayet) “Kıyamet günü huzura toplanıldığında, hiç kimseye en ufak bir haksızlık edilmez ve yaptığınızın karşılığından başkasını da görmezsiniz.” (Yasin Suresi, 54. Ayet) “O gün her kişiye yaptığının
(daha&helliip;)
Dinsel bir kavram olan şefaati, “yargı gününde peygamberlerin ve yetki sahibi diğer bazı kimselerin, günahkâr inananları bağışlanması için Tanrı katında ricada bulunarak onların affedilmelerini sağlaması” olarak tanımlayabiliriz. İbrahimî dinlerde şefaat inancının ilk izlerine Eski Ahit’in bazı apokrif metinlerinde ve Yahudilerin Talmud kitabında rastlanıldığı iddia edilmektedir. Ancak belki de asıl çıkış noktası, Hıristiyanlıktaki Göksel Kurtarıcı inanışıdır. Hıristiyanlığa göre İsa Mesih, kendisi
(daha&helliip;)
72:18 Mescidler sadece Allah’a aittir: öyleyse ALLAH ile birlikte hiç kimseyi çağırmayın. 72:19- ALLAH’ın kulu kalkıp sadece O’nu çağırdığında ona karşı nerdeyse hepsi bir bütün oldular. 72:20- De ki, “Ben sadece Rabbime çağırırım ve O’na hiç kimseyi ortak koşmam.” 72:21- De ki, “Ben size ne bir zarar ne de bir yarar verme gücüne sahip değilim.” 72:22- De ki, “Hiç kimse
(daha&helliip;)
Eğer ateist yada agnostik veyahut deist değilseniz, bilmeniz gereken en temel konu şirk konusudur. Bunun dışındaki istisnâsız bütün dînî bilgiler, ameller ve ibâdetler, bu konu aşılmadan beyhûde bir yoldan ibarettir. Şirk içindeyseniz yaptığınız tüm dînî ritüel ve inançlar boşunadır. Mutlak değeri sıfırdır. Yazımı sıkıcı bulmamanız için ara sıra jargon kullanmayı tercih ediyorum. Kur’an, İbrahim (a.s)’den beri gelen tüm peygamberlerin şirkle
(daha&helliip;)
Yazıya başlamadan önce şunu söylemeliyim ki, ben dediğim şeylerini tamamı doğrudur diyemem fakat elimden geldiğince delilli ile ve akla uyarak yazıyı hazırlamaya çalıştım. Bana kesinlikle inanın demiyorum, başkaları da bana zıt görüşler sunacaktır ve siz hepsini okuyun ve aklınızla doğru olanı seçin. HURAFE:Ölünün arkasından Yasin okumak. GERÇEK:Diri olanı uyarsın ve inkârcılar üzerine söz hak olsun diye indirilmiştir. (Yasin,70) ———————————————————————————– HURAFE:
(daha&helliip;)
Şirk;düşüncede, inançta, ibadette,duada, yalvarmada, tevhid düşüncesinde (Hayır!Allah’tan başka ilah/Tanrı yoktur.) ,tevbede, rızıkta Allah ile beraber veya ayrı olarak Allah dışındaki bir varlığı,Allah’a ortak koşmaktır.Tanrılaştırma,putlaştırma,ilahlaştırma..Gerçekte ilah olmayan nesneleri,objeleri ya da makamları”ilah”kabul etme.Kendisi üzerinde söz sahibi görme yani kendini alçatma davranışının düşünsel yansıması.Yine fayda ve zarar noktasında da Allah dışında etken bir varlığı kabul etmek.Melekler ve cinler gibi soyut varlıklara yönelmek sureti
(daha&helliip;)
