Dinsel bir kavram olan şefaati, “yargı gününde peygamberlerin ve yetki sahibi diğer bazı kimselerin, günahkâr inananları bağışlanması için Tanrı katında ricada bulunarak onların affedilmelerini sağlaması” olarak tanımlayabiliriz. İbrahimî dinlerde şefaat inancının ilk izlerine Eski Ahit’in bazı apokrif metinlerinde ve Yahudilerin Talmud kitabında rastlanıldığı iddia edilmektedir. Ancak belki de asıl çıkış noktası, Hıristiyanlıktaki Göksel Kurtarıcı inanışıdır. Hıristiyanlığa göre İsa Mesih, kendisi
(daha&helliip;)
“… Yaratıcı’nın özünü üflemiş olduğu hayatı bu şekilde anlayan; hayatın böylesine basit bir başlangıçtan, en güzel ve en olağanüstü biçimlerin türemiş ve türemekte olduğunu kavrayan bu yaşam görüşünde gerçekten yücelik vardır” Yukarıdaki satırların, Evrim Teorisinin kurucusu Charles Darwin’e ait olduğunu ve bu ifadelerin biyoloji tarihinin en önemli eseri olarak kabul edilen Türlerin Kökeni’nin 1860 ve sonrası baskılarının kapanış cümlesinde yer
(daha&helliip;)
