Gerek daha önceki tek Tanrılı dinlerde gerekse Kuran’daki anlatımlarda Allah’ın kendini evreni, diğer canlıları ve insanı yaratan ve sonrasında başıboş bırakan bir anlayışta olmadığını anlıyoruz. İnsanı yaratan Allah, insanlara peygamberler, peygamberler aracılığıyla da vahiy ve din gönderirken diğer yandan evreni de belirli fizik kanunlar ve evrende düzen ile yaratmış ve evrendeki bu kanunların ve düzenin de kıyamete kadar muhafazasını da sağlamıştır. Yani maddeyi, evreni ve canlıları yoktan yaratan nasıl ki Allah ise evrendeki ve canlılardaki işleyişi sağlayan kanunları koyan ve bunları muhafaza eden de Allah’tır. Biz insanlar ise bilimin yüz yıllardır devam eden macerası içinde Allah’ın kanunlarını yavaş yavaş öğrenmekteyiz. Yani bilimin devam eden süreç içinde yaptığı gelişmeler ve evrene ve canlılara ilişkin yaptığı buluşlar Tanrı’nın bilgisi dışında olan durumlar ya da Tanrı’nın önemini azaltan gelişmeler değildir. Bu çerçevede aşağıdaki Kuran ayetinin önemli olduğunu düşünüyorum.

79. Gök boşluğunda, bir emre boyun eğdirilmiş olan kuşlara bakmadılar mı? Onları Allah`tan başkası tutmuyor. Bunda, inanan bir topluluk için elbette ki izler-işaretler vardır.
16 – Nahl Suresi – 79

Yukarıdaki ayette belirttiğimiz benzer bir duruma örnek veriliyor ve inananların bunlardan ibret alması gerektiği belirtiliyor. Kuşları yoktan var eden, onlara uçma yeteneği veren Allah olduğu gibi onların bu özelliklerini sürdürmesini sağlayan da Allah’tır. Pek çoğumuz sıklıkla kullandığı uçaklardaki teknolojiyi ve bu uçakları tasarlayan mühendisleri takdir ediyoruz ancak evrende bundan çok daha fazlasını sağlayan Allah’ı anmayı ve Allah’a şükretmeyi ihmal etmemeliyiz. Kuşkusuz Allah evreni ve insanı yaratıp başı boş bırakmamıştır. Allah nasıl insanlara dinini ve vahyini gönderdiyse; evreni belirli bir düzen ile yaratmış ve bu düzeni de muhafaza etmektedir.