Yaşamın İçinden Dini Yazılar...
Yaşamın İçinden Dini Yazılar...
“En iyi bildiğim şey; hiçbir şey bilmediğimdir” diyordu ünlü filozof Sokrates. Okuyoruz, yazıyoruz ve gururlu yüksek bir sesle diyoruz ki; biliyoruz. Ve maalesef ünlü Sokrates’i haklı çıkartırcasına bilmenin yetmediğini ya da aslında ne kadar az şey bildiğimizi anladığımız zamanlarda bu gerçekle yüz yüze geliyor ve görkemli bir ağacın yapraklarını döktüğü sonbahara dönüyoruz.
Hele bir de bildiğimizi sandığımız ancak uygulamada çoğu zaman yüzeysel ya da yetersiz kaldığımız şey din olunca tam anlamıyla gerçek bizle karşılaşıyoruz. Hani her şey yolunda süt liman ve sahip olduğumuz nimetlere neden sahip olduğumuzu sorgulamadan yaşarken, birden bir sıkıntıya, zora düştüğümüzde tüm dünyanın önemini yitirdiği, Allah’ın takdirini sorgulamamıza neden olan, iman ibremizi nisyana (unutkanlığa) çeviren o anlar… Sanki söz veren biz değildik, iman ediyor ve teslim oluyorum diyen. Zira Müslüman olmak bir nevi söz vermek değil mi? Emirlerine uyacağım, yasaklarından sakınacağım ve rehber olarak gönderdiğin kitabını hayatımdan ayırmayacağımın sözü. O halde bir emeli gerçekleşmeyen ya da zora düşen bir müslümanın ümitsizliğe kapılmasının sebebi ne? Ya da o güçlü bilgi ve imanımız nereye kayboluyor zorluk anında? Teoride sahip olduğumuz bilgiler neden üzüntülerimize, endişelerimize, öfkemize engel olamıyor? Çünkü unutuyoruz teslimiyetimizi, verme eyleminin yalnızca Allah’ın tasarrufunda olduğunu, O dilemedikçe bizim dileyemeyeceğimizi. En ufak bir darlık anında bu gerçekleri unutan biri olsa olsa tatlı su müslümanı değil mi? Sahip olduğumuzu sandığımız şeylere kendiliğimizden sahip olduk da bir tek sıkıntılar mı Allah’tan geldi? Demek ki müslümanım ya da İslam dinini biliyorum iddiasındaysak her durum ve şartta her uygulamamızda bu gerçeğe göre hareket etmemiz ve teoride sahip olduğumuza inandığımız bilgimizi pratiğe de geçirmemiz gerekir. Sözün özü hilimden nasipsiz ise bir kişinin ilmi, beş para etmez allame-i cihan olsa da o kişi.
