Yaşamın İçinden Dini Yazılar...
Yaşamın İçinden Dini Yazılar...
Neml 18
Karınca vadisine geldiklerinde bir karınca şöyle seslendi: “Ey karıncalar! Yuvalarınıza girin ki, Süleyman ve orduları farkında olmayarak sizi ezmesinler.”
Neml 19
Bunun üzerine Süleyman, karıncanın sözüne güldü ve dedi: “Rabbim, bana ve ebeveynime lütfettiğin nimetine şükretmeme, hoşnut olacağın hayırlı ve barışçıl bir iş yapmama imkân ver. Ve rahmetinle beni iyilik ve barışı seven kullarının arasına sok.”
Cinlerden, insanlardan ve kuşlardan oluşan bir ordu. Başlarında hükümdar Süleyman ve ezilmekten korkan karıncalar. Farkında olmadan karınca vadisindeki bütün karıncaları ezebilirler. Ancak Allah bu karıncanın sesini Süleyman’a duyuruyor ve Süleyman bundan dolayı Allah’a şükrediyor.
Bizim bir ordumuz yok Süleyman’da değiliz o zaman biz bu ayetlerden ne anlayacağız? Karıncaları ezmememiz gerektiğini mi?
Evet Süleyman değiliz ama hiç mi ezdiğimiz birileri yok? Muhtaç birine onu incitmeden yardım edebiliyor muyuz? Sinirlenince yanımızdakiler bizden korkuyor mu? Babam geldi sesimizi çıkarmayalım diyen çocuklarınız var mı? Bir şeyi kırınca, dökünce annem bizi öldürecek diyen evlatlarınız var mı? Sizden korkan çalışanlarınız var mı? Camide gülen çocuklara kızıp onları kovan dedelerden misiniz? Kimin kilosuna güldünüz? Kime sus sen bilmezsin dediniz? Farkında olmadan kimin kalbini çok küçükte olsa kırdınız? Süleyman ordusuyla hayır için ilerlerken ezilmekten korkanlar var. Senin kötülük düşünmeden yaptıklarından söylediklerinden üzülenler, etkilenenler, ezilenler var mı?
Sizin karıncalarınız kimler? Kimler sizden korkuyor?
Allah, o karıncanın sesini Süleyman’a duyurdu. Şimdi bizim de gözümüzü açıp, acaba ben bu hareketimle şu kişiyi kırdım mı diye düşünme vakti ve bundan sonra her hareketimizde en ufak detayları düşünüp kimseyi kırmamaya çalışma vakti. Tıpkı Süleyman peygamberin duasında dilediği gibi.
Selam ve dua ile…
Yazar: serinhava
Dini Yazilar
