Yaşadığı ömür boyunca sıkıntı hastalığına düşmeyen yoktur. Bu durum illaki her insanı ömründe bir kere de olsa yoklamıştır. Ama herkeste aynı etkiyi bırakmadığı aşikar. Kimini delip geçerken kimini de teğet geçmiştir. Bu dengeyi gözetmek tam anlamıyla kişinin iradesinde olan bir durumdur. Nitekim dünya hayatı bahşedilen insanların ortak paydası, imtihanlara tabi tutulmak iken herkeste aynı tepkiye sebep olmuyor olması da ayrı
(daha&helliip;)
Bu cümle sizi rahatsız etti değil mi? “Tövbe estağfurullah”, ya da “nasıl yani?” dediğinizi duyar gibiyim. Niye böyle bir cümle kurduğumu paylaşayım o zaman. İnsan, hem Rahmani hem de şeytani bir varlık. Yani birbirine zıt gibi görünen iki farklı özelliği bünyesinde barındıran, akıl sahibi bir varlık. Yaşam boyu insana yüklenen ödev; aklı işleterek “doğruyu” bulmak, onu yaşama geçirmek ve özgürleşmek
(daha&helliip;)
Ahiret İnancı ve Takva 1.Ahiret İnancı Cahiliye devrinde ahiret fikrine ilgi gösterilmemiştir. Cahiliye Arapları, sadece ölümle uğraşmışlar, ondan öteye gitmemişlerdir. Onlara göre, vücut toprağa girince çürür, toz toprak olur. Ruh da bir rüzgar gibi uçup gider. Şu şiir onların bu konudaki inançlarını özetlemektedir: “Biz sadece toprak altına giren cesetlerle rüzgar gibi (uçup giden) ruhlardan ibaret değil miyiz?” Araplara göre de
(daha&helliip;)
