“Allah’ın nimetine nankörlükle karşılık veren ve sonunda kavmini-toplumunu helâka sürükleyenleri görmedin mi? Onlar cehenneme girecekler..” (İbrahim-28, 29) “Biz bir ülkeyi-medeniyeti mahvetmek istediğimizde, onun servet ve nimetle şımarmış elebaşlarına emirler yöneltiriz-onları yöneticiler yaparız da onlar, orada bozgunculuk yaparlar. Böylece o ülke-medeniyet aleyhine hüküm hak olur; biz de orasını yerle bir ederiz..” (İsra-16) İbrahim 28, 29 ve İsra suresi
(daha&helliip;)
Bizler inancımızı yaşarken ne yazık ki, dinimizi nerelerden öğrenmeliyiz, hangi kaynaktan en doğru bilgiyi alırız, bunun doğru tespitini yapamıyoruz. Çevremizde öyle çok bilgi kirliliği var ki bu konuda, toplumda okuma, araştırma alışkanlığı olmadığı için, kime inanacağını bilemez durumda, neredeyse her söylenene inanan bir toplum olmuşuz. Allah gönderdiği rehber kitapta, yalnız Kur’an ın ipine sarılın, sizleri doğru yola
(daha&helliip;)
İnsan eylemlerinin bir amacı var mıdır? Eylemlerinin sorumluluğundan kaçmak bir Müslüman’a yakışır mı? İnsanı eyleme yönelten şey istek ve tercihlerimizdir. İstek ve Tercih, iradenin varlığını zorunlu kılar. İstekte, İradenin açığa vurulması, açıklaması, beyanı, koşulu söz konusudur. “İsteme” istenilen şeyin gerçekleşmesi üzerinde durur, onu gerçekleştirmeye çalışır. Bu insan gücünün kendisini bütünlüğü ile ortaya koymasını gerektirir. Bu güç ise gelişigüzel
(daha&helliip;)
Kur’an’a göre cehaletin tespitinde; köylülük, şehirlilik; zenginlik, fakirlik veya eğitim seviyesi kıstas değildir.. Bizlerden bir, iki kuşak önce okur yazar oranının yüzde 3-5 seviyelerinde olduğu ve nüfuzun büyük çoğunluğunun köylerde, kasabalarda yaşadığı bilinmektedir. Nüfusun %95’i için; babamız, dedelerimiz için cahil diyebilir miyiz.? Tabi ki diyemeyiz. Kur’an’da cehalet kavramı aklı etkin kullanmamak, akletmemek, akıl düşmanlığı, gerçeğe yönelmemek ve akılcı-rasyonel, olgun, uzlaşmacı olmayan;
(daha&helliip;)
Mevsimlerin gelişini, gidişini ne çok severdik eskiden. Hayatımıza bir meltem esintisiyle girer, bizi ruh halimizden ayıltır, kendimize getirir, yeni yol haritaları çizerdik. Kavurucu sıcağın ortasına düşen bir yağmur damlasında hüzün yerine coşkuya kapılırdık. Soğuk mevsimin son demlerini yaşarken bir bahar gününde, toprağın canlanmasıyla içimizde bin hevesle açılmaya amade tomurcuklar biterdi. Gökyüzünü hep berrak severdik. Gri bulutlara tahammül edemez, iç
(daha&helliip;)
İnancımızı yaşarken, yaptığımız yanlışları her nedense görmek istemiyoruz. Her zaman ki gibi, Hac konusunda yaşanan karmaşa, bizlere öğretilen rivayetleri ne derece dikkatle düşünmemiz gerektiğini, bir kez daha bizlere gösteriyor. Yaradan yıl 12 ay, dördü haram aydır der ve bu haram aylarda savaşmanın yasaklandığını anlatır. Ayrıca savaş yasağının nedenini de açıklayarak, Bakara suresi 217. ayetinde bakın nasıl bir
(daha&helliip;)
İnsanların en büyük yaşam emarelerinden birisi düşünmektir. İnsan düşünebildiği kadar vardır. Şimdi düşünelim… Avrupa’da hristiyan bir ülkede dünyaya geldik. Doğar doğmaz vaftiz edildik. Geleneklere göre bir güzel hristiyan oluyoruz. Artık birer tane vaftiz anamız ve vaftiz babamız var. Büyüyoruz. Katoliklerin çoğunlukta olduğu bir okula kaydedildik ve gelişimimiz o yönde ilerliyor. Dinimizi öğrendik ve zamanla ibadetlerimizi de yerine getirmeye çalışıyoruz.
(daha&helliip;)
Kimim ben? Kimdim ve kim olacağım? Kafamda bu sorularla dolaştım durdum bütün akşam. Serindi hava, semtimizin kalabalığına rağmen sessizdi. Geçmiş muhasebemin yükünü ayaklarımın çekemeyeceğini sezip ilk rastladığım çay ocağına dalıverdim. Dışarıdaki sessizliğe inat gürültülü ancak senkronsuz bir orkestra karşıladı beni. Masama gelen çayın insanı içine çeken buharı beynimi de adeta bir yolculuğa çıkarmıştı anılar denizimde… Bu yolculukta fark ettim
(daha&helliip;)
