Acaba cemaat-tarikat oluşumları tarafından bir rütbe ve dinsel karizma olarak kullanılan ‘seyyidlik’(ve daha az bilinen şerif) sıfatının Kuran ve mantık ışığında bir temeli var mı? Günümüzde de binlerce kişinin seyyidlik iddiasında bulunduğunu görebilirsiniz. Osmanlı tarihinde de bu sıfat yaygın olarak kullanılıyordu. Hatta bu öyle bir seviyeye gelmişti ki Osmanlının son zamanlarında İstanbul Topkapı’da seyyidlik belgeleri alınıp satılıyordu. Bu belgeler
(daha&helliip;)
Allah Kur’an ı bizlere bir rehber, yol gösteri bir güneş olsun diye gönderdiğini söyler. Ama bizler İslam toplumları olarak, Kur’an dan öyle uzak yaşıyoruz ki, kendi nefsimizde bir din yarattık adeta. Kur’an ile yönetildiğini iddia eden ülkeler bile, zina yapanın cezası Kur’an da belli olduğu halde, zinanın cezasının recim, yani taşlayarak öldürme olduğunu iddia ederek, Allah a da böylece iftira
(daha&helliip;)
Kur’an okuyan herkes bilir ki “Kur’anı okudukça” değişip gelişirsiniz. Kur’an sizi araştırmaya sorgulamaya yönlendirir. Araştırdıkça, araştırdıklarımızı, öğrendiklerimizi, Kur’an’a arz ederken nereden baktığınız çok önemlidir. Kur’an’dan mı araştırdıklarınıza bakıyorsunuz yoksa araştırdıklarımızı Kur’an’a mı taksitlendiriyoruz? Kur’an ilk önce muhatabını TAKVAYA-AHLAKA-ERDEME DAVET EDER! Kur’an Okuyanlar bilirler ki Kur’an Evrensel bir kitaptır. Ve Kitabımızda tüm tutum ve davranışlar eksiksiz olarak bildirilmiştir. Elçimizin ve sahabenin
(daha&helliip;)
Kuranda firavun kavminin zulmü ve Hz. Musa’nın yaşadıkları en fazla yer verilen kıssalardır. Günümüzde yaşanan pek çok olay için de ibretliktir. Firavun kendisine ilahlık da atfeden zorba bir liderdi. Beşeri anlamda büyük bir güce sahipti. Peki her fani gibi ölümü tadan firavunun helakında nasıl bir hikmet gizli? Firavunun denizde açılan yoldan geçmek isteyipte bunu yapmaya çalışırken öldüğünü hepimiz biliriz. Neden
(daha&helliip;)
Değerli din kardeşlerim. Bugünkü yazımın konusu, Ali İmran suresi 187. ayet olacaktır. Bu ayet aslında bizlere o kadar önemli uyarılar yapıyor ki, zerre kadar Kur’an dan nasibini alan ve düşünen, yaptığımız yanlışların farkına varacaktır. Gelin önce ayeti yazalım, daha sonrada ayet üzerinde birlikte düşünelim. Ali İmran 187: Allah kendilerine kitap verilenlerden şöyle bir söz almıştı: “ONU İNSANLARA AÇIKLAYINIZ VE HİÇBİR
(daha&helliip;)
Müslümanlar okumalarını(hayatı,çevreyi,sistemi,dünyayı vs) neye göre yapmalıdır.? Referansımız ve metodumuz ne olmalıdır? Metotlar, “değişen dünya değerleri “ ! diye tanımladığımız duruma göre değişiklik arz eder mi? Konunun başlığına bu ismi verdim çünkü bu durum ağırlıklı olarak, bu güne kadar Gayri Müslim tarafında görülüyordu…Ancak geldiğimiz noktada dünyevileşen,aceleci davranan,yaptığı İslami çalışmalarda hemen sonuç almak isteyen,batılılaşan,dünyevi çıkarlar vs.vs. müslümanlara da sirayet etmiş vaziyettedir… Sonuç
(daha&helliip;)
“Uyuyan Ümmet” Kuran’ı okurken “Allah’ın adıyla” diye başlayan ama sonunda “Amin” diyerek Kuran’ın hiçbir yerinde geçmeyen bir kelimeyi Fatiha suresine ekleyerek mescitleri bir Amon tapınağıymış gibi çınlatan ve Allah’tan gayri herkesi dinde önder sayan bir ümmetlerin çocuklarıyız. Kuran’ı okurken “Bütün Övgüler Allah’adır” diye söz veren ama, peygamberleri, evliyaları, azizleri, ölüleri, imamları, hocaefendilerini ve mülki liderlerini Allah’tan daha çok övme peşinde olan, hatta
(daha&helliip;)
Big Bang(Büyük Patlama), kâinatın yaratılışından itibaren her anın mükemmel bir şekilde tasarlandığının delilidir. Büyük Patlama’dan önce madde diye bir şey yoktu. Metafizik olarak tanımlanabilecek bir yokluk ortamında kâinatı oluşturan tüm madde, yokluktan ortaya çıkmış ve Allah’ın varlığının bir delilini ortaya koymuştur. Büyük Patlama’nın ardından ise henüz 1 saniye bile geçmeden atomun yapıtaşları yoktan var olmuştur. Bu parçacıklardaki denge ve düzen
(daha&helliip;)
