Kuran dışı birçok inanışın İslam’a girmesi ve zamanla kutsallaştırılması, kadınların toplumdaki durumunu ve kadınlar hakkındaki algıyı olumsuz yönde etkileyen en önemli faktörlerden biridir. “Tehlikeli” ve “günaha meyilli” bir yaratılışı olduğu kabul edilen kadınlar, “şeytanın insan ruhuna giriş kapısı” olarak tanımlanmış ve şeytanlaştırılmışlardır. Bu inanış, İslam kaynaklarına, uydurma olduğu şüphe götürmeyen bazı hadisler vasıtası ile girmiştir. Bu konuya şu hadis örnektir: Peygamberimiz,
(daha&helliip;)
Ateist ve deistler, Kuran’ın insan ürünü olduğunu ve Kuran’ı Hz. Muhammed’in yazdığını iddia ederler. Buna delil olarak da Hz. Muhammed’in yaşadığı coğrafyanın dışını bilmediği için kar ve pengueni Kuran’a yazamadığını iddia ederler. Ancak bilmek gerekir ki Kuran bir zooloji kitabı olmadığı için tüm hayvanları çeşitli özelliklerine göre sınıflandırıp sıralayacak durumda değildir, yine Kuran bir klimatoloji veya meteoroloji kitabı olmadığı için
(daha&helliip;)
Bazı kişi ve çevrelerin İslam adına felsefeye düşmanlık ettikleri ve felsefeyi insanları dinden ve imandan saptıran bir faaliyet olarak değerlendirdikleri görülür. Bu kişiler açısından geçerli olan tek şey bize geçmişten nakledilen dini ve mezhepsel bilgilerdir. Felsefeye düşmanlık eden hatta ilahiyat fakültelerinin ders içeriklerinden çıkarılması için çaba gösteren zihniyetin felsefenin ne olduğu hakkında bilgi sahibi olmadıkları anlaşılmaktadır. Öncelikle din ve iman
(daha&helliip;)
Tarih boyunca birçok toplumda kadınların erkekler tarafından sömürüldüğünü rahatlıkla söyleyebiliriz. Kadınlar, genellikle evlenene kadar babalarının, evlendikten sonra kocalarının, kocaları kendilerinden önce ölürse de erkek çocuklarının kontrolü altında yaşamak zorunda kalmışlardır. Birçok toplumda, kadınların güç alanlarında etkili olmalarının önü kapatılmış; kadınların erkeklerle aynı haklara sahip olmalarına, sosyal hayata aktif olarak katılmalarına, mülkiyet sahibi olmalarına, eğitim almalarına ve yönetici olmalarına izin verilmemiştir.
(daha&helliip;)
İsrailiyat ve Mesihhiyat kaynaklı inanca göre şeytan, ilk önce kadını (Havva) kandırmış ve kadın vasıtasıyla da Hz. Adem’i Allah’ın emirlerine karşı gelmeye ikna etmiştir. Hıristiyan mezheplerin çoğunluğuna göre insanlığın “ilk günahı” olarak bilinen ve günümüze kadar yaşamış ve bugün de yaşamakta olan tüm insanlara miras kalan bu günah (miras günah) ile kadınlar, “şeytanın insan soyuna giriş kapısı” olarak tanımlanmış ve
(daha&helliip;)
Önceki yazılarımızda “kadının erkeğin kaburga kemiğinden yaratıldığı” “kadının erkek için yaratıldığı” ve “ilk günahın sebebinin kadın olduğu” gibi İsrailiyat ve Mesihhiyat öğretilerinin İslam’a sokulmaya çalışıldığından bahsetmiştik. Bu yazımızda ise Kuran’daki nefsi vahide kavramını ele alıp, bu kavram çerçevesinde insanlığın yaratılışını konu edineceğiz. Kuran’da, kadının erkekten yaratıldığı geçmezken, erkeğin de kadının da “tek nefisten” (nefsi vahide) yaratıldıkları ifade edilmiştir. Peki “tek nefisten”
(daha&helliip;)
Mümin kadınlara da söyle: Bakışları ölçülü olsun ve cinsel organlarını korusunlar. Süslerini, kendiliğinden görünenler hariç açmasınlar. Hımarlarını (örtülerini/başörtülerini) yaka açıklarına koysunlar. Süslerini şu kişilerden başkasına göstermesinler: Kocaları, yahut babaları, yahut kocalarının babaları, yahut oğulları, yahut kocalarının oğulları, yahut kardeşleri, yahut kardeşlerinin oğulları, yahut kendi kadınları, yahut ellerinin altında bulunanlar, yahut kadına ihtiyaç duymaz olmuş erkeklerden kendilerinin hizmetinde bulunanlar, yahut kadınların
(daha&helliip;)
Kadının erkekten, erkek için yaratıldığı, en önemli vazifesinin erkeği mutlu etmek olduğu, Hz. Adem’in Havva yüzünden Cennet’ten kovulduğu gibi iddialar; İslam öncesi dönemde hem İsrailiyatta hem de Mesihhiyat’ta (Yahudi ve Hristiyan geleneğinde) anlatılmaktaydı. Bu ve benzer inanışlar neticesinde kadınlar, genellikle, erkeklere göre ikinci sınıf insanlar olarak görülmekte ve erkeği yoldan çıkarma potansiyeli olan varlıklar olarak kabul edilmekteydi. Kuran, her ne
(daha&helliip;)
