Hüküm yalnız Allah’ındır. O kendisinden başkasına kulluk etmemenizi emretmiştir. Dosdoğru olan din işte budur. Ama insanların çoğu bilmiyorlar. (Yusuf Suresi, 40) 26- Kendi hükmünde hiç kimseyi ortak kılmaz. 27- Rabbinin kitabından sana vahyedileni oku. O’nun kelimelerini değiştirecek hiçbir kudret yoktur. (Kehf Suresi 26,27) Hüküm Allah’tan başkasına bırakılırsa, dosdoğru dinden sapılmış olunur. Kuran’dan referans almadan hadislere dayandırılarak verilen hükümler Allah’ın hükmü
(daha&helliip;)
İnsanlığın var oluşundan günümüze, insanlar kendilerine liderlik edecek kişiler aramışlar ve gelecekte de arayacaklardır. Bu durum insanların bir arada yaşamalarının sonucudur. İnsanlar sadece büyük topluluklar içerisinde değil küçük gruplar içerisinde de liderlere gereksinim duyarlar. İkiden fazla insanın olduğu her ortamda insanlar kendilerine bir lider seçme ihtiyacı hissederler ve böylece bazı insanlar lider olurken diğerleri toplumun üyesi olarak yaşamlarını sürdürürler. Dini,
(daha&helliip;)
Şeytanın insanı kandırma yollarından birinin Allah’ın rahmeti ile aldatma olduğu ifade edilmişti. Ancak bunun tam aksi ile de kandırmaya çalışır şeytan insanı. İnsanların bir kısmı işledikleri günahları sebebiyle çok kötü bir insan olduklarına ve artık geçmişte yaşamış oldukları hayattan pişmanlık duysalar da affedilmelerinin mümkün olmadığına inanırlar. Bu yanılgıları ise hayatlarına aynı hatalarıyla devam etmelerine sebep olur. Sebep olur çünkü “Zaten
(daha&helliip;)
Bir kimsenin yaşadığınız devletin başkanı olduğunu iddia ettiğini varsayın. İhtimallerden birisi, bu kişinin insanları aldatmak için yalan söylediğidir; bu yalan, bir menfaat elde etmek veya insanlarla dalga geçmek gibi farklı amaçlardan birisi için söylenmiş olabilir. Kişinin konuşma tarzı ve yaptıklarından yalan söylemediğine kanaat getirenler, bu kişinin farklı akıl hastalıklarından birisine sahip olduğunu da düşünebilirler. Ama yaşadığınız devletin bir başkanı varsa,
(daha&helliip;)
Dine yöneltilen eleştirilerden biri, “Bu kocaman evrende Tanrı, bir nokta bile etmeyen insanı neden dikkate alsın, o halde din yalandır” şeklindedir. Oysa evrenin büyüklüğü ile insanın küçüklüğü arasında kurulan bu mantığın dayandığı bir temel yoktur. Yani “Eğer Tanrı kocaman bir evren yaratmışsa, insanı dikkate almaz, insana din göndermez” diyemeyeceğimiz gibi “Eğer Tanrı kocaman olmayan bir evren yaratmışsa, insanı dikkate alır,
(daha&helliip;)
Birçok işin içinde döner dururuz ve birçok zaman içinde olduğumuz kargaşa adeta zihnimizi uyuşturur ve gafletle dolu başımızı iki elimizin arasına alıp da kısa bir süre bile hayatımız üzerine düşünmeye vakit ayırmayız. Hayatımızın üzerine düşündüğümüzde ise gerçekten ne yaparsak anlamlı olacağı sorusu karşımıza çıkar. Ölüm korkusu, acı çekme korkusu gibi diğer bir korku da anlamsız bir hayat yaşama korkusudur. “Ne
(daha&helliip;)
İnsan hiç düşünmez mi? İnsan hiç düşünmez mi neyi vardı ki kaybedip üzülüyor? İnsan hiç düşünmez mi ne getirdi ki kaybediyor? İnsan hiç düşünmez mi ne yarattı ki yok oldu? İnsan hiç düşünmez mi ne aldıysa buradaydı. Ve insan hiç düşünmez mi ki ne verdiyse buradaydı. “İnsan, daha önce hiçbir şey değilken kendisini yoktan var ettiğimizi düşünmez mi?” (Meryem Suresi,
(daha&helliip;)
Şöyle iki soru soralım: Birincisi, Kuran’da en özel yeri olan hayvan hangisidir? İkincisi, dünyamızda en özel yeri olan hayvan hangisidir? Bu iki soruya cevap vermek için, öncelikle, hangi kriterle Kuran’da “en özel yeri olan hayvanı” seçtiğimizi ve daha da zor olarak dünyadaki milyondan fazla sayıdaki hayvan türünden hangi kriterle “en özel yeri olan hayvanı” seçtiğimizi ortaya koymamız gerekir. Elbette ortaya
(daha&helliip;)
