“Kuran Bize Ne Söylüyor” yazı dizisinde kısa surelerin ve bazen ayetlerin bize neler anlattığını Kurani bir perspektife dayalı olarak açıklamaya çalışacağız. İlk olarak Zaman Suresi’ni konu edineceğiz. Zaman Suresi şu şekildedir: Akıp gitmekte olan zamana andolsun ki,İnsan gerçekten ziyandadır!Ancak inanıp iyi işler yapanlar, birbirlerine hakkı tavsiye edenler ve birbirlerine sabrı tavsiye edenler ziyanda değildir. Zaman Suresi, sadece 3 ayetten oluşur.
(daha&helliip;)
Kuran sunduğu iman, koyduğu ilkeler, emirleri, yasakları, tavsiyeleriyle zihinleri inşa etmektedir. Unutmamalıyız ki bu zihin inşası 7. yüzyılda insanlara ulaşmış bir kitap ile olmaktadır. Önceden ele alınan, Kuran’ın, insanların hayatının merkezine Allah’ı koyması, olağanüstülükleri, tarihte oynadığı rol ve anlam vermesi gibi önemli özelliklerinin yanına Kuran’ın çağını aşan şekilde zihinleri inşa etmesini de eklemeliyiz. Gerçekten de Kuran, insanlarla buluştuğu çağda, o
(daha&helliip;)
Şeytanın insanı kandırma yollarından birinin Allah’ın rahmeti ile aldatma olduğu ifade edilmişti. Ancak bunun tam aksi ile de kandırmaya çalışır şeytan insanı. İnsanların bir kısmı işledikleri günahları sebebiyle çok kötü bir insan olduklarına ve artık geçmişte yaşamış oldukları hayattan pişmanlık duysalar da affedilmelerinin mümkün olmadığına inanırlar. Bu yanılgıları ise hayatlarına aynı hatalarıyla devam etmelerine sebep olur. Sebep olur çünkü “Zaten
(daha&helliip;)
Kuran’ın evren hakkındaki öğretisi üç temel esasa dayanır. Birincisi, onun bir düzen olması (4 İnfitar 82/7-8, Ra’d 13/4, Enbiyâ 21/22-23.); İkincisi, gelişen ve büyüyen canlı bir düzen olması (Zâriyât 51/47) ve üçüncüsü de onun beyhude bir oyun alanı (Duhan 44/38-39, Yunus 10/5) olmayışıdır. Allah bir şeyi yarattığında ona varlık kanunlarını, gelişimi için gerekli imkânları ve fiziksel güçlerini de hemen yerleştirir.
(daha&helliip;)
“Gözünüzü açıp kendinize gelin! Arı-duru din yalnız ve yalnız Allah’ındır! O’nun yanında birilerini daha veliler edinerek, ‘Biz onlara, bizi Allah’a yaklaştırmaları dışında bir şey için kulluk etmiyoruz’ diyenlere gelince, hiç kuşkusuz, Allah onlar arasında, tartışıp durdukları konuyla ilgili hükmü verecektir. Şu bir gerçek ki, Allah, yalancı ve nankör kişiyi iyiye ve güzele kılavuzlamaz.” Böyle emrediyor Yüce Rabbimiz Zümer Suresi 3.
(daha&helliip;)
İman ettiğimiz ve Peygamberimiz Hz. Muhammed’in “Allah sözleridir” diyerek biz insanlara tebliğ ve emanet ettiği kitaptır Kuran. Evet… İman ettiğimiz, ancak, içinde ne olduğunu çoğumuzun bilmediği bir Kitap. Hiç okumadığımız ya da okumuş olmak için, sevap kazanmak (!) için anlamasak da arapça okuduğumuz fakat çoğumuzun anlamadığı bir Kitap. Kutsal olduğu için sarıp sarmalayarak kimse dokunmasın diye duvarlara astığımız, abdestsiz dokunmanın
(daha&helliip;)
Kuran’da herkesin kendi amelinden sorumlu olduğu belirtilmektedir. Bu konu çok önemli olduğu için farklı surelerde birçok kez tekrarlanmıştır. İlgili ayetler şöyledir: “Herkesin kazandığı iyilik kendi yararına, kazandığı kötülükse kendi zararınadır.” (Bakara Suresi, 286. Ayet) “Kıyamet günü huzura toplanıldığında, hiç kimseye en ufak bir haksızlık edilmez ve yaptığınızın karşılığından başkasını da görmezsiniz.” (Yasin Suresi, 54. Ayet) “O gün her kişiye yaptığının
(daha&helliip;)
Kuran’da gerek doğrudan birey psikolojisiyle gerekse sosyal psikolojiyle ilgili birçok ayet yer almaktadır. Bu konu çok geniş kapsamlıdır. Bu nedenle konuya bazı sınırlıklar getireceğiz. Söz konusu ayetler çerçevesinde Kuran’da bir Müslüman’ın karakterinin inşasını konu alacağız ve Kuran’a göre bir Müslüman’da olması gereken erdemleri ve yasaklanan kötü karakter özelliklerini incelemeye çalışacağız. Bu konu çok kapsamlı olduğu için tek bir yazıya sığdırmak
(daha&helliip;)
